elementami zbioru
Encyklopedia PWN
logik, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli lwowsko-warszawskiej szkoły filozoficznej.
operator
mat. funkcja przyporządkowująca elementom jednego zbioru elementy drugiego zbioru;
[łac., ‘zajmujący się czymś’, ‘wykonawca’],
mat. niepusty zbiór R, w którym określono 2 działania, przyporządkowujące każdej parze (a, b) elementów z R jeden element z R: dodawanie (a, b) 
a+b i mnożenie (a, b) ab; działania te muszą spełniać następujące aksjomaty: 1) R jest grupą przemienną względem dodawania; 2) dla każdego a, b, c ∈ R zachodzi (a + b)c = ac + bc (prawostronna rozdzielność mnożenia względem dodawania); 3) dla każdego a, b, c ∈ R zachodzi a(b + c) = ab + ac (lewostronna rozdzielność mnożenia względem dodawania).
a+b i mnożenie (a, b) ab; działania te muszą spełniać następujące aksjomaty: 1) R jest grupą przemienną względem dodawania; 2) dla każdego a, b, c ∈ R zachodzi (a + b)c = ac + bc (prawostronna rozdzielność mnożenia względem dodawania); 3) dla każdego a, b, c ∈ R zachodzi a(b + c) = ab + ac (lewostronna rozdzielność mnożenia względem dodawania).
skala
metrol. zasada odwzorowania zbioru elementów (np. zjawisk, liczb, wartości wielkości) na inny zbiór, którego elementy są jednoznacznie związane z elementami zbioru przekształcanego;
[łac.],
mat. przeniesienie struktury ze zbioru A na zbiór klas abstrakcji (abstrakcji zasada) pewnej relacji równoważności r w A (zbiór ilorazowy A/r).
